mijn eerste steken MERKLAPJE

Ik ben begonnen aan mijn merklap. Ik wist niet eens meer hoe je een kruissteek moet maken maar met wat hulp van WWW kom je een heel eind.

Ik kwam op een mooie site: de borduursite. Daar vind je veel informatie over borduren,steken,tips,patronen,zelfs een forum en noem maar op. Heel handig.

De kruissteek

Ik las op de borduursite dat je het beste kan borduren met een dubbele draad, nou dat heb ik gedaan en het werd niet mooi, veel te dik. Ook kwam ik er achter dat ik te veel ruimte tussen de kruisjes had gelaten en dat ik nog een rij er tussen moest maken. Dit heb ik niet gedaan omdat de eerste rij kruisjes veel te dik was en heb ik het zo gelaten.

Nu ben ik begonnen aan de 2de rij en dan maak je kruisjes diagonaal, dit is ook even wennen. Ik zit regelmatig fout.. en moet het dan weer uithalen en opnieuw beginnen.

Pfff het valt me dus niet mee om te borduren, ik ben ook een echte leek op dit gebied, maar als je het nooit probeert dan weet je ook niet of je het kunt. Een stel goede ogen is ook handig en ik moet mijn hoofd er ook goed bijhouden want anders steek ik mis, auwww!!

Het zal er wel bij horen als beginnende borduurster. Ik broddel gewoon nog even vandan... (Twents voor verder) Het kan altijd nog een poetsdoek worden. (grapje). Foto's van mijn merklap volgen....

Geschiedenis:

Ik was wel benieuwd waarom er zo ijverig op de scholen werd geborduurd en kwam het volgende tegen.

De merklap werd vroeger op school gebruikt om meisjes het borduren aan te leren, dit omdat er geen wasmachines waren en de was (als je dit kon betalen) liet wassen bij een wasserij. Om je eigen linnengoed terug te krijgen werden de lakens e.d. geborduurd met initialen of naam c.q. merk. De merklap is dus een proeflapje voor wat je later kon gebruiken als b.v. dienstmeisje.

Nederlands openluchtmuseum:

Gegoede burgers lieten hun was eens per kwartaal of half jaar ophalen door wasserijen buiten de stad. De wasserij bracht de was naar keuze van de klant droog, nat of kastklaar terug. In de wasserij is het hele proces stap voor stap te zien. De was werd eerst gesorteerd, een vies en onhygiënisch werkje. Daarna werd het gewassen in stampkuipen. Een paard in de rosmolen dreef de stampers aan. Vervolgens ging de was op grote kruiwagens naar de bleekvelden om in de zon te bleken. De spoelsters spoelden daarna de was nog eens schoon in ijskoud water. Tenslotte werd de was gedroogd, gemangeld, gestreken en gevouwen.  In het openlucht muzeum zie je de laatste door paardenkracht aangedreven wasserij.

Een wasserij/ blekerij. Hier zie je de medewerkers in de bleek.