Sfeerlichtje van conservenblikken

Een koud kunstje.

Ik zag het al op meerdere blogs voorbij komen, en zo gek is dat niet want hoe schattig zijn die blikken die je neer kunt zetten of met ijzerdraad op kan hangen. Je doet er een waxine kaarsje in en het staat erg leuk.

Het maken van z'n leuk lichtje is een koud kunstje. Wat heb je nodig?

* Lege conservenblikken
* een vriezer
* een plastic zakje
* een hamer
* een flinke spijker
* pen/stift
* afplakband
* een handdoek
* ijzerdraad
* waxinekaarsje

De lege blikken schoonmaken en ontdoen van reclame. De lijmlaag kun je eenvoudig weg poetsen met lampenolie. Het plastic zakje doe je open gevouwen in het blik en vul je met water en knoop de boven kant dicht.

Dit zet je een nachtje in de vriezer.

Het bevroren water zorgt er straks voor dat het blik niet indeukt als je het blik gaat bewerken.

Je haalt het blik uit de vriezer en legt het op een handdoek op een stevige tafel. Met de hamer en de spijker maak je eerst aan de bovenkant een gat waar straks het hengsel van ijzerdraad aan vast wordt gemaakt. Dit doe je natuurlijk ook aan de andere kant.

Nu kun je je creativiteit z'n gang laten gaan, je kan zomaar beginnen  met het maken van de gaatjes of je maakt eerst een tekening op het blik of je doet zoals ik het heb gedaan: beplakken met breed afplaktape en daarop teken je een afbeelding.

Voordeel van afplakband is dat je spijker minder snel uitglijd, je hebt meer grip. Maak kleine gaatjes rond je afbeelding.Laat als je klaar bent het ijs smelten en je kan het hengsel er aan maken door het ijzerdraad door de daar voor bestemde gaatjes te halen en vast te draaien. Doe in het blik een waxinekaarsje. KLAAR!

Tips: beschilder de blikken aan de buitenkant. Ook leuk, beschilder de blikken aan de binnenkant dat geeft een heel leuk effect. Mijn blik was al wit aan de binnenkant. Gebruik diverse afmetingen van blikjes en zet die bij elkaar.  Wat denk je er van om je blikje te versieren met lintjes, bandjes, te beplakken met mooi papier, enz. Kijk wel uit met brandbare spullen. Er is veel mogelijk met een simpel blikje.





Terug uit Groningen.

Ik zei al dat ik snel weer terug zou zijn....... daar ben ik alweer. We zijn 2 nachtjes in Groningen geweest. Heerlijk even eruit. Ik moest nog even naar de Ikea voor een nieuw blad voor mijn hobby tafel, die verkochten ze niet in Hengelo maar gelukkig wel in Groningen. Tjonge jonge wat een mega Ikea staat daar. Dit was niet de reden hoor dat we naar Groningen zijn gegaan maar het kwam toevallig zo uit.

We zijn in Noord Groningen geweest omdat Harry's familie daar vandaan komt. We zijn in Uithuizermeeden geweest. Dat is echt aan het eind van Nederland als je iets verder gaat dan val je in de zee (het wad, gelukkig was het eb :-) Prachtige vergezichten en veel molens zowel oude en nog meer nieuwe molens. Uithuizermeeden is een klein dorpje met nog geen 2500 inwoners. Het is ontstaan uit een aantal terpen. De Mariakerk op de foto hierboven stamt uit het jaar 1300.

We zijn ook even naar het wad gaan kijken. Daar zagen we het eiland Schiermonnikoog in de verte. Tenminste dat denk ik. Het was niet helemaal helder en als je lang genoeg kijkt dan zie je op een gegeven moment niet meer wat zee is en wat lucht.

Nog even een bezoekje gebracht aan Delfzijl om koffie te drinken en weer terug naar Groningen om een pannenkoek te eten op de pannenkoekschip.

info

 De volgende dag zijn we naar Bourtange gegaan.

Dat is echt een aanrader. Je kan verschillende afstanden wandelen om de vesting maar er is ook een klein open busje voor mensen die slecht ter been zijn. De entree is gratis, voor het museum betaal je wel iets. Meer informatie vind je hier

Bourtange (Gronings: Boertang) is een vestingdorp in de provincie Groningen, dat tijdens de Tachtigjarige Oorlog is aangelegd. Bourtange ligt in de gemeente Vlagtwedde, in de streek Westerwolde. Bourtange is kortstondig, tussen 1808 en 1821, een zelfstandige gemeente geweest.
Vijfhoek
Opvallend aan de Vesting Bourtange is de vorm, namelijk een pentagram (de wiskundige benaming voor een vijfhoek). De diagonalen, vanuit elk bastionpunt twee, verdelen elkaar volgens het principe van de gulden snede. Het hart van deze diagonalen vormt wederom een pentagram. De 14 lindebomen op het marktplein zijn oorspronkelijk geplaatst langs de zijden van het middelste pentagram.
Het is een beschermd dorpsgezicht ontstaan in 1580, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, volgde de stad Groningen de noordelijke stadhouder Rennenberg in zijn keuze voor Spanje. De stad werd toen bevoorraad vanuit Duitsland, via een weg op de zandrug (tange) die door het Bourtangermoeras voerde. Om deze bevoorradingsweg te blokkeren gaf Willem van Oranje, aan de overste Diderick van Sonoy opdracht op de weg een vesting aan te leggen. Na zijn dood werd het werk voortgezet door Willems opvolger en neef Willem Lodewijk van Nassau (de oudste zoon van zijn broer Jan VI de Oude). In 1594 werd de stad Groningen heroverd, en in 1594 werd de vesting Bourtange onderdeel van de grensverdediging van de drie noordelijke provincies Groningen, Friesland en Drenthe.
De vesting werd onder andere in 1665 tijdens de Eerste Münsterse Oorlog verbeterd, en in 1672, tijdens de Tweede Münsterse Oorlog toen Bernhard von Galen Groningen aanviel. In 1742 bereikte de vesting de grootste omvang. Doordat het Bourtangermoeras steeds meer verdroogde, en de vuurkracht van geschut groter werd, nam de militaire betekenis van de vesting echter af.
Opheffing
 In 1851 werd de vesting officieel opgeheven, en werd Bourtange een agrarisch dorp in Westerwolde. De grachten werden met de aarden wallen gevuld en de militaire gebouwen en percelen werden verkocht.
Reconstructie
Rond 1960 liep het dorp leeg. Bourtange was niet met de tijd meegegaan en was geen plaats waar jongeren zich vestigden. De gemeente Vlagtwedde liet vervolgens de vesting herbouwen in de staat zoals die in 1742 geweest was. Men vindt dus thans bij de grens tussen Duitsland en Nederland (Groningen) een vesting uit vervlogen tijden, die vrijelijk te bezoeken is.
informatie hier gevonden

 Veel foto's gemaakt. Ook van bloemen en vlinders maar die laat ik een andere keer zien.

Leuke kleine huisjes en een moestuin.

heerlijk koffie gedronken met appeltaart.

Het weer was fantastische.

De molen en de boerenschuur zaten vol met zwaluwen, die veel te snel waren voor de camera.

Wessel in het wachtershuisje.

Ons bezoek aan Groningen heeft voor heel wat beroering gezorgd zagen we in het nieuws.

ff eruit

Soms moet je er echt even tussen uit. Na al dat harde werken hebben we dat wel vediend.

Ben gauw weer terug.

Reukerwt

Lathyrus

De reuk erwt of pronk erwt maar beter nog de Lathyrus.
Een leuk klimplant die heerlijk geurt.
Mijn Lathyrus is mee gekomen uit de tuin van mijn vorige huis. Hij zat verstopt tussen de Hortensia. Eigenlijk geen gekke plek want de Hortensia heb ik vlak bij een klimroos geplant die alleen in het voorjaar bloeit en de rest van het seizoen een beetje saai is.




In het begin deed hij het niet zo maar na wat lezen  over deze klimmer kwam ik er achter dat je veel bloemen moet plukken om veel bloemen te krijgen.


Theorie er achter is dat de plant geen tijd krijgt om peulen te vormen als je de bloemen weg haalt. Doe je dat niet dan hoeft de plant niet meer te bloeien omdat hij al voor het nageslacht heeft gezorgd.



Ik heb dus met enige regelmaat de vaasje vol staan met deze leuke klimplant. Buiten krijgt hij de kans niet om te bloeien. Zodra en bloemen zijn worden ze door mij nu op de vaas gezet.
En het werkt want het worden er steeds meer. He wat vervelend. hahaha.
Meer tips voor het kweken vind je hier.

Hier de Reukerwt op de vaas met wat Appelblad.

Vroegere bewoners

Dit weekend belde er iemand aan de voordeur. Er stond een meneer van denk ik 65 jaar aan de deur die vroeg of Harry Bannink zijn kleinzoon hier woonde. Harry Bannink zelf heeft ooit in de straat hier om de hoek gewoond vertelde de meneer en hij vroeg zich af of Mijn Harry een kleinzoon zou zijn. Dit is niet het geval en de achternaam klopt ook niet helemaal maar dat terzijde. Later vertelde deze meneer dat ook Gert en Hermien in onze buurt  hebben gewoond. Een muzikaal buurtje dus. We zitten dus goed met onze gitaarschool, haha.

Ze hadden het zo leuk gevonden dat er een kleinkind van de Harry Bannink nu in hun huis woonde. Wat een teleurstelling

De meneer vertelde verder dat zijn moeder, die in de auto zat en er niet uit kon komen i.v.m. heel slecht ter been, in ons huis heeft gewoond. De meneer zelf was hier geboren en had nog vele herinneringen aan deze woning. Natuurlijk nodigde ik de meneer en zijn moeder uit om het huis te komen bekijken maar dit wilden ze niet ook omdat moeder niet uit de auto kon komen.

Ik vertelde dat wij dit huis nog maar 2 jaar bezitten en dat er al veel aan verbouwd is door ons maar ook door vorige bewoners. Ze hadden al gezien dat de erker anders was en de ramen boven ook. Die zijn ooit in de jaren 70 veranderd.

De meneer zei dat in de achtertuin nog een hele grote boom had gestaan en een put. Ik vond het zo leuk om iets meer te horen over het huis dat ik de meneer toch uit nodigde om vooral eens achter het huis te gaan kijken, wat hij ook deed. Hij herkende de bijkeuken nog wel maar voor de rest was alles zo veranderd en anders in zijn geheugen. Hij sliep op de zolder en wist te vertellen dat het er erg warm was in de zomer en heel koud in de winter. Veel is daar nog niet aan veranderd.  De grote loods van  60m2 stond er nog niet. Toen ik terug liep met de meneer heb ik nog even staan praten met zijn moeder.

Zij vertelde dat ze uit mijn voordeur was getrouwd in de jaren 30. Zij en haar man waren de 2de bewoners van ons huis. Het huis is gebouwd in1927 Zij huurde dit huis en moesten per week 2 gulden betalen aan huur. Later werd dit flink verhoogd naar 11 gulden. Na een aantal jaar konden ze het huis kopen voor 4000 gulden. haha. Zal maar niet vertellen wat wij er voor betaald hebben. De moeder had hier tot in de jaren 50 gewoond.

Ook vertelde ze dat er tegenover ons een bakkerij was en verderop aan de andere kant van het pleintje een slager. Naast hun woonde een schoenmaker. In de bakkerij wonen nu studenten. Jammer dat de bakkerij weg is.  In de oorlog had de vader een schuilkelder gegraven in de tuin. Enschede was vaak doelwit van de Duitse bombardementen en met enige regelmaat hadden ze in de schuilkelder gezeten die niet geheel water dicht was en ze met de voeten in het water zaten.

De grote tuin kon ze zich ook nog herinneren en dat ze een moestuin en een kippenhok in de tuin stond. Helemaal achter in de tuin hadden ze gras, de bleek, waar de was te drogen werd gelegd. Ook plukten ze perzikken van de bomen van de buren die overhingen. Tja daar is niks mis mee, toch??

De familie waarvan de vader werkte op de Twentse vliegbasis is later verhuisd naar Amsterdam. Na de pensionering van de man is de familie terug gekomen en wonen nog in Enschede. Moeder woonde wel tijdelijk in een verpleeghuis omdat ze een scootmobiel ongelukje had gehad. En wat blijkt. moeder zit in het verpleeghuis waar ik altijd gewerkt heb en kent mijn collega, tegenwoordig vriendin, ook. Hoe klein is de wereld.

Ik vond het geweldig om vroegere bewoners te ontmoeten van dit huis. Het verhaal te horen over hoe mensen hier gewoond hebben wat ze beleefd hebben en of ze gelukkig zijn geweest. Dat moet toch in de muren opgesloten liggen.

Ik hoop dat deze muren nog lang getuige mogen zijn van ons geluk.

GIVE AWAY: BeeYou bestaat 1 jaar.

En dat is weer genoeg reden om een give away/winactie te organiseren. Deze keer heb ik een heel leuk setje van een ketting met bijpassende oorbellen uitgezocht om weg te gaan geven. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Zelf heb ik ook z'n ketting en draag het graag. De ketting en oorbellen zijn bezaaid met petit fleurs, heel schattig die blauwe en lavendel kleurige roosjes.

Wat kun te doen om dit leuke setje te winnen: Deel onderstaande foto op je blog. Ik zou het leuk vinden als je mij wilt volgen maar dit hoeft niet.

11  September is de uitslag, ahum dan ben ik ook een jaartje ouder :-)

Te druk om te bloggen

                                          

Ik heb het te druk om te bloggen kijk maar...

Zal nog wel even druk blijven want alles moet nog een keer in de verf en dan gaan we de voorkant ook nog aanpakken.  Je blijft bezig met een eigen huis. De bovenkant laten we maar doen door een schilder. Of zijn er nog vrijwilligers die zich spontaan aanmelden???
O, ja wat ben ik trots op Epke!!! GOUD!!!! Geweldig wat hij kan. De meesten van ons kunnen maar een ding op een rekstok en dat is er vanaf vallen. :-) hahaha.