Terug van een week Portugal.1

16 jaar geleden heb ik voor het laatst gevlogen en ik vond dat het weer eens tijd was om de wijde wereld in te trekken. Eens wat meer zien als Nederland en Duitsland wat bij mij om de hoek ligt. Het was nog moeilijk kiezen uit de vele bestemmingen.. maar uiteindelijk heeft Harry gekozen voor de Algarve en ik vond dat prima. Er is een hoop veranderd in die 16 jaar en een vliegtripje is dan een flinke onderneming... want je kan thuis al inchecken en je eigen tickets thuis uitprinten. Geen mooi mapje meer over de post of afhalen bij het reisbureau... Schiphol is voor de leek een waar doolhof en het was zoeken om de juiste incheck voor de koffers te vinden en de gate waarvan het vliegtuig zou vertrekken.

En dan de douane! 16 jaar geleden liep je langs een hokje waar een beambte je paspoort uitvoerig bekeek en jij moeite deed om met zo te lachen als op de pasfoto. Nu dat lachen hoeft niet meer en er is ook geen beambte meer die je paspoort bekijkt. Wat ze wel doen is een mini striptease houden waarbij alle smuk verwijderd dient te worden.Riemen, zonnebrillen, tassen en je zakken leeg maken om die vervolgens in een plastic bak te deponeren die dan door twee mannen door een tunnel wordt geschoven. Vervolgens moet je door een detectiepoortje lopen die, hoe zou het ook anders, bij mij alle bellen liet rinkelen. Ik kijk wat verbaasd om me heen... en doe een paar stappen naar voren.  Staat daar een dame die vraagt of ze mij wel mag fouilleren en of ik mij armen en benen wil spreiden. Ik voel me haast crimineel. maar door alle commotie kon ik er niet over nadenken en stond het gelaten toe. En daar sta je dan met een aantal bakken waar je je spullen weer uit kan vissen en op en om kan doen denkend: wat is er net allemaal gebeurt en is dit normaal??? Ja zeggen mede reizigers sinds 09-2011 he je weet wel..

En ik maar denken wanneer komt nu die beambte die in mijn paspoort kijkt,, maar die kwam niet. Wat ik voor de controle moest weg gooien kon ik na de controle weer kopen, een flesje water!! en dan op zoek naar de gate.. Nee eerst nog even taxfree shoppen, ja  kijk daar is nog niet zoveel aan veranderd en met een lekker geurtje voor hem en haar gingen we nu toch echt op zoek naar een kop koffie. En omdat we dachten ruim tijd te hebben namen we het er van. Harry zei ik ga even op het scherm kijken hoe het er voor staat en voor ik het wist kwam hij als een gek aanrennen al roepend, de gate is closing.. huh??? hoezo!! gaat dicht, we hebben nog tijd zat.... Nee het staat er op... rennen we moeten gaan. In paniek rennen we naar de gate en zien geen vliegtuig staan.. Oh nee he!!! hebben we het vliegtuig gemist, is hij weg gegaan zonder ons. Waarom hebben we niks gehoord... We moeten naar beneden roept Harry... O jee nu horen we de omroeper, gate is closing for flight CND 511... Beneden aangekomen zien we 2 grond stewardessen staan die ons wenken. Is hij al weg Roep ik...

Een 20 minuten later zitten we eindelijk in het vliegtuig want het inladen gaat niet zo heel snel en we waren op tijd, paniek voor niks dus.... Ik had nog even de tijd om een foto te maken. Nu was ik al een beetje nerveus voor de vlucht, ook omdat ik oorontsteking had en de huisarts had gezegd dat ik toch flink mijn holtes moest besproeien om de boel open te houden anders zou ik wel eens last kunnen krijgen, daarbij nog de sprint naar het vliegtuig en al het gedoe bij de controle voelde in me alles behalve ontspannen...  De vlucht waarbij we elk aan een kant van het gangpad zaten verliep goed, toch was ik blij dat ik met beide benen op de aarde stond......
We waren geland en in Faro.